Sabahtan itibaren mesajlar, resimler , facebook'tan duvara yazılan yazılar dolup taşmıştı beyler. Sınıfa geldim sürpriz pasta kesmeler , hocaların sınıfta toplanması falan çok güzel zamanlardı anlatamam. Hala aklıma gelir duygulanırım. Hocalar ne alaka lan diyenler olucaktır şimdi , anlatayım. Annemin lokantası vardı beyler okul yakınında. Hocalar lezzet tercihlerine uyduğu için her öğle arası bizim lokantada yerlerdi. Annemde hepsiyle ordan tanışıp ahbap olmuştu. Hocalar annemi tanır , haliyle benide tanıyıp severlerdi. Bi indirim uğrunaydı belki ama güzel hislerdi işte amk.

Herşey çok güzel giderken benim beklentim hala idilden yanaydı. Bi mesaj bi yazı , sınıfa ufaktan bi uğrama falan bekledim. Ama öğle vaktine kadar hiç bişi olmadı. Okul çıkışı , pencerelerinin önünden bizimkilerle geçerken her zaman yaptığım gibi başımı kaldırıp bakmak istedim. Baktığım anda bana bakan iki koca zümrüt gözle karşılaşmam kaçınılmaz olmuştu. Görmüştüm beyler , oda bana bakıyodu. Yanında da sinem vardı. Sevinerek çıktım okuldan , bizimkilerle eğlenmeye gidicektik. Telefonum titredi , facebook'a baktım. Beklenilen sonunda olmuştu , duvarımda idilden bi yazı; doğum günün kutlu olsun *

Bu beni harekete geçirmeye yetecek şeydi. Tüm gün Konak senin Alsancak benim gezip durduk bizimkilerle. O sevinçle gözüm hiç bişi görmez olmuştu zaten. Plana göre akşam olucaktı , gün bitimine yakın idile bi mesaj atıcaktım. Konuşmaya başlama durumumuz bu olucaktı , planlara göre tabii.

Akşam vakti oldu , koyuldum bilgisyarın başına başladım mesajı yazmaya. Mesajı harfiyen hatırlıyorum ama uzun ve özel olduğu için hepsini buraya aktaramam beyler. Ama özetle şuydu; "doğum günümün sonunda alacağım en büyük hediye senin hayatıma yeniden girmen olabilirdi. yeniden konuşmaya başlasak , olmaz mıydı bi şansımız ?"

Korkak bi ifadeyle göndermiştim mesajı. Çok vakit geçmeden ondan da yanıt gelmişti;

"eskilere dönülebilir mi bilmiyorum , ama arkadaş olarak kalsak daha iyi olucak sanırım"