Bizim çocuklara bakıyorum , hiç birisi ezgiye bakacak bi tip değil abi. Bari kızında işi görülse diyorum ama yok yani , ezgi bakılabilecek gibi değil. Kusura bakma ezgicim , bizimkilerden sana iş çıkmıyo. Ne yazık ki seni bir mendil gibi işimi görene kadar kullanıp bi kenara atmak zorundayım Sen yeter ki işimi gör.

Doğum günüm yaklaşıyodu beyler , hareketliliği arttıracak şey buydu. Bi çarşamba günüydü zaten. Pazar gününden hazırlıklar planlar oluşmuştu kafamda. Her ne kadar idil dahil olmasa da vardı kendimize göre planlarımız. Ama öncesinde sıkıcı geçecek 6 saatlik bi okul süreci. Olsun , pencereden idili seyretmekte yeterdi bana.

idil pek bi üzgündü o zamanlar beyler. Ufaklıktan beri her alanda yanında olan Elif ailesi tarafından okuldan alınıp birkaç torpil aracılığıyla teee ebesinin dıbına olan başka bi okula alınmıştı. idil yalnız kaldı burda , yanında tek kalan Sinem çoktan okulun gözdesi olmuş sağa sola bakar olmuştu. Ama hızlanmaya gerek yok , daha birkaç ay daha idillesin sinemcim , hızlı koşan atın taku seyrek düşer; hele ki bizim lisede. Adamı giberler burda haberin olmaz , ki anlayacaksın zaten ilerde...

Elif gittiğine göre boşluğu dolduracak eküri kim olucak tahmin edin. Eveet güzel düşünceler bunlar , tabii ki Ezgi olucak. Ve olmuştu da. Aradan geçen 3 günde gördüğüm kadarıyla pek bi kaynaşmışlar artık 3lü gezer olmuşlardı. Ama Ezgi erkek meraklısı , Sinem okulun gözbebeği olmuşken arada benim idilim kaynayacaktı ona üzülüyodum. Elimi biraz çabuk tutup aralarından çekip çıkarmalıydım. Ve gerekli günde gelip çatmıştı zaten. 21 Eylül , doğum günüm...