ben lise 2'yim o zamanlar beyler. Geçen seneden az biraz ortamımız , çevremiz var. Sağolsunlar güzel arkadaşlıklara da sahip oldum. Barış var yanıbaşımda; sırdaşım , yoldaşım , can dostum. Hala görüşürüz onunla. Kafamızda uyuşur , bintirde biraz. Lisenin başından beri dostluk kurup hala sürdürdüğüm nadir kişilerdendir. Benden yakışıklıdırda namussuz , her ne kadar benim kız çevrem olsa da o daha ilgi çekicidir. idil yolunda çok yardımı oldu , özellikle de ilk adımlarda.

Ezgi'den bahsediyodum evet. Ezgi , lisenin çirkin yüzü. Buda benim ilkokuldan tanıdığım birisi. Birbirimizden nefret ederiz. Emin olun dünyada en son ikimiz kalsak ve 100 yannanım olsa birini çevirip sokmam beyler , o kadar sevmiyorum. Kız huysuz , çirkin ve kendini bişi sanan acayip havalı bi tip. Sınıfta herkes onun etrafında dönüyomuş gibi bi histe her seferinde. Ve bir o kadarda erkek düşkünü (böyle tipler hep erkek meraklısı bilirsiniz). idil'e ulaşmak için yolum bu kız. Çünkü idil'le aynı sınıfta ve hoşlandığı çocukların hepsi benim arkadaşlarım. Aynı gün gittim sınıflarına. Hem idili görmek hemde Ezgi'yle konuşup kafalamak için. Gittiğimde suratı buruştu zaten kevaşenin. Sanki onunla konuşmaya bayılıyomuşum gibi konuya girdim bende.