Hiç huyum olmayan bi şekilde okullarının çıkışına gittim ben daha erkenden çıkıp. Sırf Tarkan denen lavuğu görebilmek , nasıl bi cins olduğunu öğrenebilmek için. Yakışmıyo beyler , yakıştıramıyorum onları yan yana görünce. Saklandım , yanlarınada gidemedim. Uzaktan seyrettim sadece. idil ona karşı boş değildi tamam , ama isteklide değildi onunla yürürken. Böyle olacak iş değildi. Her akşam geldiğinde görüşürdük zaten , bu konu yine görüşülmeliydi. Yoksa züt kadar boyumla daha 8. sınıfa gittiğim halimle kıskançlıktan kendimi bitirebilirdim.

Akşam bozuk bi yüz ifaesiyle geldi , normalde dersanede olmam gerekirken karşısında olunca küçük hesap sormalar başladı "neden dersanede değilsin sen" diyerek. Diyemedim ki seni seyrediyorum , takip ediyorum diye. Yalan söyleyip geçiştiriverdim , ama kafa çok çalışmadığından olsa gerek direk belli ettim; "Tarkan'laydın heralde sende"

Yüzü bozuldu , yanıt vermedi. Başta benim yaptığım gibi oda geçiştirdi. Ben konuşmama devam ettim;
"Çocuğu pek tekin bulmuyorum idil ya , çevresi kötüymüş sana göre değil. Konuşmasanmı sen onunla ya boşver"
Çocuğu daha kendisi bile bu kadar tanımazken söylediklerim onları araştırmış olmamı belli etti tabii. Facebook'u kullandığımız ilk zamanlar abi , profiline baktığında ne paylaşım yaptıysa ona göre yargılıyodun insanları (ki hala öyle yapan andavallar var). Söylediklerim aslında hoşuna gitmiş gibiydide , ilgilenmem onu sevindirmişti. Yanıt verdi gecikmeden;
"Çağla'yla buluşmicakmıydın sen bugün , öyle anlatmıştın dün"
Ne yanıt versemde kendimi belli etmesem derken telefonu çalmıştı. Arayan babasıydı , Kemal amca. Yanıt almamı beklemeden hadi ben kaçtım diyip girmişti evinin bahçesine. Ben ne yapmam gerektiği sorusuyla kalakalmıştım.

Sahi , bide Çağla vardı. Onu napıcaktım ben ?