Ben hikâyeyi atiyorum beyler ufaktan okuyan olur belki

“Bir şeyler duydum doğru mu?” diye sordu güzelliğim. Kekeleyerek “Ne ne ne gibi” diyebildim sadece. O güzel gulumsemesini gösterdi bana ve “Şey duyduğuma göre benden hosalniyormussun” diyerek tekrar gulumsedi. Basimi öne egdim “E e evet” dedim ve o anda yanagimda bit öpücük hissettim dünyalar benim olmustu. Artik cikiyorduk emine benimdi. Ama bir sorunum var di. Emineyle konuşmaya göz göze gelmeye birakin opmeyi yanina gitmekten bile utaniyordum. Aradan bir hafta geçti, utangacligimi atmistim üstümden. Her şey çok güzel gidiyordu. Bizi görenler çocuğa bak kiza bak gibisinden bi şeyler diyorlardi, ben ne kadar darilsam da, Emine umursamiyordu bile çok mutluyduk. Günle boyle geçti gitti. Karneler alinacakti artik. Ama bizim okuldan dilek diye bir huur emineyi dovecekmis diye duydum. Ne kadar arka kapidan cikalim desem de dinletemedim. Gitti girdi kalabaligin içine yaklaşık 7-8 kişi var di kizlar. Ortada bir yuvarlak onun ortasında emine ve o huurlar. Bi anda emimeyi sacindan tutup yere savurdular bir iki vurduktan sonra hemen çektim aldim sevgilimi içlerinden. Hastaneye gittik ablasiyla beraber darp raporu aldik. Ablasi babasinin geleceğini söyleyince çok korktum ama boşuna korkmusum. Seker gibi bi adamdi babasi. Her neyse intikam almaliydim ama ben çelimsiz bi çocuktum dileğin sevgilisine saldiramazdim. Batunun evine gittim olan biten her şeyi anlattim. Oturduk plan yapmaya basladik beraber büyüdüğüm arkadasimla.