Sahilin dibine girince fark ettim ki bu şehir biraz pis gibi. Nefesledim birkaç kez kendimi. Gözbebeklerim büyüdü ve biraz daha sıktım kendimi. Nefesi içimde tuttum defalarca. istanbulu içime çekmek istedim. Tepelerini, binalarını, denizini inceledim uzunca bir süre. Martıların sesi insanın kafasını gibiyordu. Buradan Derya Anneye gidecektim ama biraz daha yalnızlığa ihtiyacım vardı. Sahilde bir sürü yalnız insan yürüyordu. Ben de pekala bu yalnızlığı başarabilirdim.

Sahilin taşları çok çarpıktı ve yol ağzına kaldırımlara geçmeyi düşündüm. Beşiktaşa kadar yürüdüm. Stadyum ne zaman bitecek dıbına koyayım diye içimden geçirdim. Yani orada benim yürüyüşümü falan gören kesin bu ankaralı der. Neden biliyor musunuz, çünkü dikkat ettim de kimse denize baka baka yürümüyor.