istanbul karışık ve güvensiz geliyordu. Sırtımda bir çanta vardı ve hava soğuktu. Nemdir o nem diyorlar. Haklılardır belki. Sahile indim. Vapurlar falan. Kornaları bir acayip çalıyor. Tam kabataş tramvayının oradaydım. Simit ve çay yapalım dedim. Simitçiye gittim "ankara simiti var mı?" dedim. "Yok bilader, tophane simiti var" dedi. Tophane simiti ne amk dedim içimden ama aldım. Canım simit çekmişti. Pizzalardan krem brülelerden sıra simite gelmemişti ki. Her neyse aldım simiti elime kemirmeye başladım. Oha lan bunu simit diye yiyorlar amk gibi bir şey oldum. Sonra sahilin daha da dibine girdim. Soğuk bir rüzgar esiyordu ve hava kar yağmaya epey elverişliydi.