Otobüse ağır ağır ilerlemeye başladım. Muavin dışarıda sigara içiyordu. Bir elinde sigara diğer eli ile de bavulları yetleştiriyordu. Dikkatle onu izlerken birden bir kadın ateş istemek için yanıma geldi. Çakmağı yokladım, ceketimin cebine baktım ama yok bulamıyordum. Tam bir lolita gibiydi. Çakmağı buldum ve yakmadan ona verdim. Teşekkür edip camlı tarafa doğru geçti. Ben de bir sigara yaktım. O alanda sigara içmek serbestti ve dumanı çok güzel dağılıyordu. içime derin bir sigara nefesi çektim. Sonra tam gökyüzüne bakarak üfledim. Aştinin ışıkları yanmıştı ve taa nerelere gitti duman amk diye geçirdim içimden.

Sonra biraz daha uzaklaştım otobüsten. Böyle fakir insanların çuvalları üst üste duruyordu. Bilmem belki de suriyelilerdi ama çok fazla eşya vardı. Sanırım ankaraya göçmüşlerdi. Biraz arapçam olsa gidip yanlarına "koşarak uzaklaşın" derdim. Başkent olması, adının güzel bir sıfatı olması hiçbir şeyi değiştirmiyor. Aslında hande yenerin'de dediği gibiydi belki de: Sorun şehirlerde değildi, biz tam yalandık.