Taksi çağırdım, Ahsen’e mesaj attım o sırada. Taksi geldi, taksiye bindim ve binaya bakıp “görüşürüz ahbap” dedim. Taksici Galatasaraylıydı. Radyoda yabancı pop çalıyordu ve dayı 88 yaşında falandı. Ölmeden nicki minaj dinlemek istemişti belki de kim bilir. “Ülkenin her tarafını sattı bu şerefsizler” dedi.
Zaten yeteri kadar sinirliydim cevap vermek istemedim. Moruk konuşmaya devam ediyordu: “Memleket nere yeğenim” dedi. “Akhisar” dedim. “Vaay, izmir daha yakın değil mi size?” dedi. “Aynen öyle” dedim. Tarif olarak Ahsenin evini tarif ettim. Kapıda kaldığım zaman yok diyeceğini düşünmüyordum. Kafam öylesine dalgındı ki beni anca kendime Ahsen getirebilirdi.

Ahsenlere çıktım ve kapıyı açtı. Adete tanrıça gibi elini uzattı ve geç” dedi. Eve geçtim Bavulu koydum ve salona doğru ilerledim. Ne oldu” dedi. Hunharca anlatasım vardı ama çok güzel bir yalan bulmam gerektiğini düşündüm. Tedirgindim de aynı zamanda sinirli. Sinirim biraz olsun yumuşamış gibiydi. Ona okanla tartıştığımızı ve evi terk ettiğimi, asla geri dönmeyeceğimi söyledim. Anlayışla karşıladı ve bana ampır ampır şu soruyu sordu