Çöp karıştıran kediler ve ben. Çöplerden geçerken tedirgin olurum genellikle. Ne çıkacağı belli olmaz. Bir ceset bile görebilirdim. Çünkü kaderim böyle. Belki ceset görüp haber vermezdim, sonuçta behzat ç yerine paralel yapıdan veya hükümet yanlısı polisler etrafımı sarıp bir sürü aptal soru soracaklardı. Ne işin var orada diye sorsalar kolay yanıt veremem heralde. Biraz daha yürüdükten sonra eve geçtim. Kapıyı açtım ve içeriye girdim. Girişte askılığa yeleğimi astım ve ayakkabılarımı içeriye aldım. Buse gelmişti ve salonda yalnız oturuyordu. Yanına gittim. Neyi olduğunu sordum. Bir şeyim yok canikom sadece yorgunum” dedi.
Bir muallaknin vücudunda olabilecek dövmelerden vardı vücudunda. Sol omuzu açıktı ve o iri vücutta dövme güzel durmuyordu. Barış işareti çizdirmişti. Renkli.
“Canın acımadı mı?” dedim
“Ne için?” dedi
“Dövme yaptırıken yani” dedim
“Yok, yani biraz canım acıdı ama buna değdi.” dedi.