Carpma sesiyle kendime geldim. Farketmem uzun surmedi tipik bir halisulasyon gormustum ve hastanenin cevresinde tur atar konumdaydim. Pur dikkat olmama ragmen nasil bu yanilgiya dustum cozemedim. Kendimi arabadan atip tepesine bakinda onu gordum. "Kk-kac si-sine... " gozlerini yumdu.

Kacmak care degildi, olamazdi. Ben nereye gidersem onlar pesimden gelecekti. Canlari yanmis/gitmis olabilir ancak bu kadar ugrasilacak ne yaptim ben onlara? Kinleri cok buyuktu. Hemen hastaneden birilerinin omzuma carpmasiyla irkildim. Kendini camdan asagi birakmisti. Biliyordum o da dayanamamisti. Hemen sedyeyle tasidilar ama cok gec oldugunu son sozlerinden anlamistim.

Ozan ve anneme guvenim kalmamisti. Aykut ve tugceden haber yoktu. Naz komadaydi. Babam otelde kafayi yemeye baslamisti. Beytullah hoca care aramak icin herkesle iletisime geciyordu ama anlatilanlari duyunca kimse yardim etmiyordu. Bebegimden sonra ertugrulu da kaybetmistim. Annem ve ozan coktan ayilmis olmalilardi. Ilk is onlari ekiplerle timarhaneye sevk etmekti. Aradim ve vakayi anlattim...