Sabah kalktığımda ,güzel bi kahvaltının ardından dedemle bahçeye gidip islerimizi hallettik eve geldim sonrasında serinlemek için duş almaya girmiştim ,sonrasında abdest alıp cenazeye gittik, ölen kişinin yakınları ağlıyor ve tabutun basında duruyorlardi, dedem bana ;

Dedem : Gel oğlum biz mezar kazanlara yardım edelim.

Ben :Olur diyerek yanında gitmeye başlamıştım.

Her kim ölürse ölsün, Ahmet dayı diye biri var ve hep mezarı o kazardi, adamı köyde çiftçilikti isi ama hep bu olaylarda her zaman mezarlari o kazardi, eşi öldüğünde bile bu döngü değişmemişti.