şuan bu yazıyı yazarken ellerim titriyor, hastalığım sebebi ile ayaklarım ellerim buz gibi ve en önemliside şuan kafamda dönen onlarca sıkıntı, dert, çözülmesi gereken meseleler ve dahası... nasıl desem, insan hiç hayata anlamsızca bakabilir mi,yani belki bir anlamı var hayatın ama, içinde ki mutluluk hislerinin kaybolması huzurun kalmaması hayatı anlamsızlaştırıyor, sonra kendine soruyorsun ulan ben ne işe yararım bee diye cevap bulamıyorsun, belki cevabı çok ama insanlar seni sevmiyorsa seni sormuyorsa hiç bir işe yarayabileceğini düşünmüyorsun, insan tek başına mutlu olamaz arkadaş, insan tek başına yaşamış olamaz, insanın yaşıyor olması için mutlu olması gerekir, içinde bir parça huzur olması gerekir,bir kişide olsa onun değerli olduğunu göstermesi hissettirmesi gerekir,ne bileyim işte bu hayatı yaşıyorsa insan ona mutlulukta verilmesi gerekir, gereken şeyler bir insanda olmayınca gereksizleşiyor işte...