Arabaya bindik okanla ve kırşehire doğru gidiyoruz. Çiçekdağına kadar gittik. Merkezde hırdavatçı varmış, herkesi tanır dediler. Onun yanına gittik. Adres soralım diye.
"Selamın aleyküm"
"Aleyküm selam yiğenim buyur"
"Beybaba bizim bi tanıdık var, Hüseyin, Hüseyin soyadını neydi lan"
"Hüseyin soluk."
"Yok be çıkartamadım." dedi
"Beybaba oğlunu kızını trafik kazasında kaybeden hani?" dedim
"Haaaa hatıladım hatırladım. Kütük hüseyini diyon sen" dedi
"Hee kütük hüseyini diyom" dedim
"Yiğenim valla başınız sağolsun. Buraya göçerken o da trafik kazasında ölmüş. Bizim de yeni habarımız oldu. Kamyon devrilmiş arabasının üzerine" dedi

Hasgibtir olduk ikimiz de. Mezarın öğrendik de mezarını başına gittik. ikimizin de gözleri doldu. O son rakı sofrasını daha uzun tutsaydık, daha sıkı sarılsaydık. Ne vardı kırşehirde neden gelmek istedin diye veryansın ettik ama ne fayda.
Ankaraya gelene kadar tek kelime etmedik. Eve geldik. Esra ne oldu diye sordu. Anlattık.