Artik sabrim kalmamisti apacik ortadaydi her sey. Disari cikar cikmaz babama baska hoca bulmamiz konusunda israr ettim. Dunden raziydi ama hali yoktu bi hoca daha bulmaya. Arabaya binmeden birkac tanidigi aradi. Son konusmasiyla hizlica arbaya atladi ve tam gaz gittik. Yolda mevzuyu anlatti Beytullah hocaya gidecektik. Ulan normal zamanda bu ismi duysam gulerdim ama daha adamin yuzunu gormeden icim isindi. Insan gotu sıkısinca her seyi yapiyordu iste. Ruyadaki cinin sozleri aklimdaydi. 2 turlu intikam alacagini dusundum. Hem benden hem de yaratandan. Ama varliklarin en guclusu bensem gucumu gostermeliydim. Hocanin evi pek de issiz olmayan ancak diger binalara nispeten kendini gizleyen bir yapiydi. 2 katli beyaz renkli klagib koy evi iste. Kapiyia vurunca genc bir kiz acti ve hocanin bulundugu yere kadar goturup gitti. Ayni muhabbetler dondu ama bi farklilik vardi. Hoca sanki her seyi onceden biliyor gibiydi. Kafir cinlerin kabilesinden bir cini oldurdugumu ve onlarinsa bedel istediklerini anlatti bana. Bunlari ruyalarimdaki ayrintilardan anlamisti ve beni kendine buyulemisti resmen. "Once bu kabileden bir cini cagirip kendisiyle vazgecmesi konusunda konusmaliyiz ama bunlar cok tehlikeli" dedi. Bense her seye hazirdim...