askerlik anılarım öyle böyle değil capsliiiii

kadın önümden yürüyo, ben peşinden gidiyorum. sol tarafımızda büyük bir yük gemisi. iki de bir ona bakıyorum. hissediyo şaşkınlığımı. bozuntuya vermiyo. arada bir etekten belli olan kalçarına bakıyom. bunu da hissediyodur. ama belli etmiyo.
2-3 dakikalık bi yürüyüşten sonra geminin ön bölümünden içine, oradan da kadının ofisi tarzında bi bölüme geçiyoz.
ilk sorusu, neden böyle bi iş oluyo? cevap veremiyom. bu sorusunu tekrarladığında nasıl bi iş diye karşılık veriyom. ooo diyo. işimiz var senle. sanırım diyom ben de. sonra ekliyom. gerçekten bilmiyom ama. elime bi kartvizit tutuşturuldu. ben de geldim. aslında öğrenciyim ben. fakat okuldan ümidi kestim. okuduğum ve şimdilik yaşadığım şehir dışında her yere gidebilirim. her yere m idiyo* evet diyom. tamam o zaman diyo. az önce arkadaşın yanına gidip, kimliğini ver, fotokopisini çeksin, bi kaç yasal işlem için kimlik bilgilerin gerekli, bi kaç da form doldurulacak. sonra yetkili mercilerden oluru alırsak, dediğin gerçekleşir. sen de bi haftaya kalmaz bizle birlikte demir alırsın bu limandan. teşekkür edip, elini sıkıp, kalkıyorum koltuktan. ve hemen dış taraftaki çocuğa kimliğimi verip, akşam uğrarım diye şehre karışıyom