Bir arkadaşın napıyosun olum demesi ile kendime geldim, hiç ya dalmışım öyle diyip geçtim oturdum kenara. Ama tam karşısına geçtim o kitaba bakıyor ben ona bakıyorum. Yaktım sigaramı onu izliyorum, izledikçe aşık oluyorum, fark ediyorum bunu. ikinci dalı yaktım, 3,4,5 derken 2 saatten uzun süre geçmiş hava kararınca anladım. Kalktı oturduğu yerden bi etrafına baktı, göz göze geldik bi kaç saniye. Kitabını çantasına koydu yavaş yavaş gitmeye başladı. O sıra kitabın adını gördüm. Zülfü livaneliden serenad. Merak ettim onu saatlerce aralıksız bu kitabı okumaya itecek kadar güzelmiydi bu kitap diye. Kampüsten çıkar çıkmaz soluğu kitapçıda verdim. Aldım kitabı eve giderken yolda bi göz attım. Eve girdim yemeğimi yiyip duşumu alıp başladım kitabı okumaya, sanırom 3,4 saat okumuşum. Kitap elimde uyuya kalmışım sabah alarmın sesine uyandım

Her zaman zar zor kalkan ben alarm çaldığı an kalkıp hazırlanıp erkenden bastım gittim okula. Bulduğum her boş vakitte kampüse göz attım. Gözüm hep onu aradı ama bulamadım. Derslerim bitti, kampüse geçtim oturdum başladım beklemeye belki gelir diye.

Boş durmayayım kitabı okumaya devam edeyim dedim. Bu arada serenad şuana kadar okuduğum en etkileyici kitaplardan birisidir beyler. Neyse iyide sarmıştı kitap, daldım gittim. Yaklaşık yarım saat bir saat sonra kafayı kaldırdım karşımdaydı ve bana bakıyordu bi saniye göz göze geldik. Sigarasını yaktı, çantasına uzandı kitabını açtı ve kaldığı yerden devam etti.