Guzel bir sesle cimenlerden uyandım. Bir ses beni kendine dogru cekıyordu. Benzeyen bir sesti. Sesi tam net alamadım. Oldugu yone dogru gittim. 5 tane şerli gözlerini bana dikmiş kızıl kızıl bakıyorlardı. Ama birinin gözleri küçük ve kızıla yakındı. Yaklasmaya basladım. Asayı onlara dogru tutarak ılerlıyordum. Gücümü sonuna kadar almaya calısıyorlardı. Ben emin olmak icin yaklastım. Olamaz emin olmam lazım. Bu imkansız bısey ve ben buna hazır degılım.

Eşim...

Onların arasındaydı. ilk defa gözlerini bana sevgiden baska bir şekilde bakmış olarak goruyordum. Evet bu nefretti. Gözlerinde nefret vardı. Gözlerimden yaşlar sel olup akıyordu. Onune çıkan her bir anıyı yıkıp yıkıp geçiyordu. Neden ruhumu gasp etmelerine gerek vardı. Sadece bu yapsalardı, yeterdi. Üzerime atladı. Yüzümü yolmaya basladı. Maddeten bana zarar verebılıyordu. O benim uzerımdeyken asayı 4 tane serlinin uzerıne cevirdim. Duayi okumaya basladım. Yuzumu daha cok yırtıyordu. Agzıma kan tadı gelmeye baslamıstı. Duayi her okumak ıcın ses verdıgımde kan püskürüyordum.

Niyahet 4 tane serli yok olmuslardı. Heralde magara gitmişlerdi. Eşimi üstümden attım. Ellerini bagladım. ilk iş Musluman cinin gelmesini beklemekti. Ona sorucaktım yapabılecegım seyı. O bilirdi