Cumleler yerını bulacak gıbı degıldı. Gunduzlerı ıbadetlerımı yapıp geceleri bana musallat olmalarını beklıyordum. Biliyorum bu soyledıgım şaşılacak şeydi. insan neden kendisine musallat olmasını ıstesın kı. Sabah ezanından sonra Kabe ehli geldi:

-Biz yerimize gidiyoruz. Bizi kabeden ayırabılcek nadir bir olay. Allah yardımcın olsun
+Neden gıdıyorsunuz. Daha bisey ogretmıcekmısınız
-Ogrenıcegını ogrendın. Artık bunu kullanman ıcın senı korumayı bırakmalıyız. Yoksa kimseyi magaraya hapsedemezsın
+Tek yolu buysa yolunuz açık olsun. Ahiret yurdunda bu ilmi dogru bir şekilde, Hak yolunda kullandıgımı Rabbime soylersiniz
-insaAllah oyledir. Allah dogru yoldan ayırmasın

Satırlarıma devam edıyorum. Musluman cin haric hepsi kabilelerine dönmüştü. Onlar burdayken olmayan huzursuzluk, gam ve keder yeniden gelmişti. Bunu hissedebiliyordum. Onlar yakındalardı. Belki kokuları bana bu kasveti veriyordu. Ölümle kalım arasında bır yerdeydım. Belki intihar haram olmasa ilk yapacagım sey oydu. Kaybedicek birseyim yoktu. Kazanacak birseyimde...

Günlerce gecelerce beklemeye basladım. Huzursuzlugun ve kederin yavas yavas yaklastıgını ve arttıgını hıssedebılıyordum. Kulubede yatmıyordum artık. Ben onlardan korkmuyordum. Aksine onları bekliyordum...