Sevdigimin son gozlerıne baktıgımda hüzün ve keder görüyordum. Ailem paramparca olmustu. Biliyordum oda olmek ıcın can atıyordu ama benı bırakıp nereye gidebilirdi ki. Artık yapıcagım tek şey savastı. Ya bekleyıp olucektım Ya savasarak. Satırlarıma devam edıyorum. Butun gun ıbadetle mesguldum. Gece gunduz sadece Rabbimi tesbih ediyordum. Sesler gelıyordu ben sıgınıyordum. Sesler artıyordu ben secdeye kapanıyordu. Sabah ezanını okudum. Gene huzur kapladı her yani. Gözümün 1cm ucuna bır suret geldi. Sureti tanıyordum burusuk suratlar elmas rengı yesıl göz. Bu Musluman cındı. Gelmisti sonunda. Kafamı etrafı gorecek sekılde kaldıracakken:

+Kafanı sakın kaldırma. Sadece yere bak. Bundan sonra yere bakıcaksın ben gelince
-Neden
+Çünkü Kabeden gelıyorum. Yanımda her kabilenin en güclü CiNi var. Sana kendılerını gostermek ıstemıyorlar. Ya kafanı egiceksin. Yada sadece yuzumu goruceksın
-Kafamı egerım ben. Hosgeldiniz

Dalga Dalga ses yıgınları oluyordu. Kac kisi olduklarını hesap edemıyordum. Ya cok fazlalardı. Yada sadace benım etrafımdalardı. Bir suru topuk goruyordum. Yuzlerı bana donuk olmalı. Sonunda gelmıslerdı nede olsa bu karanlıktan cıkcaktım