Tekrar herkes yatinca ben de vuracaktim kafayi ki abdest almamistim. Usengecligimden oturu almamayi tercih ettim ama risk aldigimi da biliyordum. Ki ben daha 2-3 gun once bu gibi olaylara palavra amk diyen adamdim, bi anda dinibutun birine dondugumu farkettim. Dualari edip odamda bulundurdugum Kuran'i gorebilecegim bir yere astim. Igib acik uyumaya baslamistim ve bu bana huzur veriyordu. Ses falan yoktu, sasirip bir an once uyumayi tercih ettim. Ne kadar korksam da gozlerimi actigimda sabah olmustu. Bir geceyi daha atlattigim icin sukretmeye basladim ama nereye kadar? Bir cozum bulmam gerekiyordu. Yine rutin isleri yaptim (kahvalti, dersler, arastirmalar vs.) Yorucu bir gunun ardindan eve gectim. Zamanla bendeki ruh halinin degistigini fark ediyordum. Daha asabi, saygisiz, tahammul edilemez birine donmeye baslamistim. 1-2 belgesel izleyip aksam babam gelince konuyu acacaktim yoksa boyle ilerlemezdi bu isler. Konusmadan once tum olasiliklari yeniden dusundum ama mantikli cevap veremedigim bazi konular vardi. Mesela kapi nasil kapandi? Annem kalkmadiysa kimle konustum? Hadi ruya ve diger olaylar normal ama bunlar benim harekete gecmeme neden olmaliydi. Arastirmalarimda klagib hocaya gitme durumu vardi. Pek aklima yatmadi ama bizimkilere malumat verdikten sonra tavsiyelerini alip durumumu yine gozden gecirecektim. Sadece 1-2 gun lazimdi bana : Ya kafayi yiyordum; ya da bana musallat olmuslardi...