Kaybolduğumu düşünmeye başlamıştım, artık odalar yoktu sadece uzun koridorlar vardı. birbirine bağlı labirent gibi bir sürü koridor.

Çok sessizdi, sadece havalandırmanın sesi vardı.

Korkuyordum, yalnızlıktan ürküyordum.Ya doğruysa,ya dünyada tek başımaysam.

Daha fazla yürüyemedim ve duvara yaslanır şekilde ağlamaya başladım. belirsizlik beni ağlatıyordu.
Yaşamak istiyordum,ama. nasıl?
Daha nerde olduğumu bile bilmezken
Pekiya dışarsı orada neyapacktım

Çok fazla düşünce zihnimden geçiyordu. Devam etmeliydim,son yaşam gücümle ayağa kalktım. Gözlerimi sildim ve yürümeye başladım.

Yine uzunca bir süre yürüdükten sonra bir kapının önünde koridor bitti.Üzerindede tek bir yazı

"ÇIKIŞ"

Beyler akşama devam edicem rez alıp şukulamaya devam. Hadi öptüm bay...