Koray araştırdı. Sevgilisi falan yokmuş. E alper muhabbeti nasıl oldu lan dedim. Bilmiyorum kanka öyle mallar kızları sahiplenirler kızın haberi olmaz. Neyse dedim, hesabını sonra tekrar görürüz.
Haftalar sonra tanıştık, aynı kurslara gittik, dershane tarzı bir yer değildi. Bireysel çalışma, benden 1 yaş küçük olduğu için her şeyi anlatabiliyordum dersle alakalı. Birbirimizle şakalaşıyorduk, kursa birlikte gidip dönüyorduk. Evine bırakıyordum. ilk kelimemden son kelimeme kadar hiç ters düşmedik. Her şeyimiz ortaktı. Kusursuzcasına...
Bir keresinde kurstan çıkarken kafeye gidelim dedi. Düşünmeden kabul ettim. Okulun ilk haftalarında neden sakat gezdiğimi sordu. O zamanlar farkında mıydım dedim. "Senin için çok şey yapacak onlarca kız var okulda, yolda görmüyor musun yanında ben olmama rağmen her geçen seni yiyecekmiş gibi bakıyor." yüzümün kızardığını hissettim. Gururum da okşanıyordu. Hamle yapmam gerektiğini hissettim.
-Peki o zaman gözünü yediğim. Neden şu anda yanımda değilsin? Dedim ve kolumu hafiften açtım. Geldi... Başını göğsüme yasladı. Ve nefessiz kalacağım sınırsız vakit başladı...
"Biz şimdi... " diyecek oldu susturdum. Cesareti bulduğum an benimsin dedim. Yüzünü bana döndü..ve aşık oldum. Yanağına masum bir öpücük kondurdum.

Sağ yanağına...