Hastanenin kapısını açtım ve dışarı çıktım. Cemil abi yavaş adımlarla hastanenin bahçe çıkışına doğru yürümeye başladı. Ben yavaş bir şekilde yürüyerek Cemil abiyi takibe koyuldum. Ne çok uzaktım ne de çok yakın. Zaten Cemil abi arkasına bile bakmadan dümdüz yürüyordu. Bunalmış bir durumda olduğu belliydi. Hastane bahçesi çıkışında güvenliğin yanına gitti. Bir şeyler konuşmaya başladılar ama duyulmuyordu. Ama hareketlere dikkat ederek biraz tahmin yürütmeye çalıştım. El ve yüz hareketlerinden anladığım üzere Cemil abi, güvenliği bir konuda tembihliyordu. Güvenlik ise onu dinliyor ve kafa sallıyordu. Kısa süren konuşmadan sonra Cemil abi hastaneden çıktı. Ben de çıkıp Cemil abinin peşine düştüm. Cemil abi otobüs durağına yürümeye başladı. Bir sigara yaktı ve banka oturdu. Bu sefer biraz daha yakındım. Cemil abi telefon ile konuşmaya başladı. Birden bizim oraya giden otobüs geldi. Cemil abi otobüse atladı ve hemen peşinde ben de atladım. O an hastanenin oralardan ayrıldık.