Bütün olay masum mu masum bir öpücükten ibaretti. Yanağıyla çenesinin birleştiği yerden, saçları alnımı ve burnumu gıdıkladığı sırada bir daha bırakmamacasına sarılmıştım. Neden olmadı? dediğini duyar gibiydim... Kulağına uzanıp; "Şşhh, anın büyüsünü bozma" demeye çalıştım. Boğazım düğümlendi biraz, 2 damla yaşın yanaklarımı ıslatmasını hissettim. Son bir kez, belki de ömrüm boyunca etkisinden çıkamayacağım şekilde o narin yanağın tadına baktım. Biraz sonra dudaklarımın olduğu yerde ellerim olacaktı. Yine son bir kez... okşayacaktım belki. Duygularımı en üst seviyede yaşıyordum.. Sahi, bu kadarını insan kaldırabilir miydi. Hayır, hayır bu olamaz diye geçirdim içimden. Yüzü ellerimin arasından kayıp gidiyordu. " Bekle dur!" demek istediğim. Avazım çıktığı kadar içimden bağırıyordum. Böyle bitemezdi..

Bitti...