Lisenin ilk günü kimseyi tanımıyordum tabi. Geçtim bi çocuğun yanına oturdum. Tanıştık falan. Çok iyi bi çocuğa benziyordu. Aradan bi kaç ay geçti. Ulan çocuk küfür bile etmiyordu amk. Gördüğüm en temiz insandı yeminle. Zorla ferre falan izletmeye çalışırdım, normal bi videonun arasına ferre sahnesi montajlar bi anda izletirdim falan kafasını çevirirdi. Ama severdi beni lan. Bi ara oyun falan indirmiştim telefona. O zaman android falan yoktu e250 vardı amk. Onda da o telefondan vardı. O gün hafıza kartını verdi bana, eve gittiğimde benim telefona da oyunları yüklesene demişti. Eve gittim oyunları yükledim. Boş kalan hafızayıda ferreyla doldurdum dalgasına. Ertesi gün okula gittim Yasir gelmemiş. 3 ay daha okula gelmedi hastaneye kaldırmışlar beyin tümöründen. Sonra da vefat etti. O hafıza kartınıda hala saklarım odamda, hala içinde 8 yıl öncesine ait 3 oyun ve bi kaç tane ferre duruyor. Ulan bir insan hiç mi unutulmaz ne güzel çocuktu be. dıbına koyim dertlendim yine.