Babam koluma girdi ve arabaya gittik. Başımı torpidoya yasladım ve kulaklarımı kapattım. Kulaklarımı kapattıkça o erkeklerin seslerini duyuyordum. istemsizce gözümden yaşlar akıyordu. Arada teselli amacı ile kafamı okşayıp beni sakinleştirmeye çalışan babamın elini hissediyordum ama artık korkuyordum gerçekten. Hayali akadaşımın yanında küçükken gördüğüm ablasını görüyordum yolda ve peşinden koşturuyordum. Hepsi yıllar önce beni rahatsız etmiş hatta hastanelik etmiş bi rüyaydı. Öyle kalması gerekiyordu. Bu düşüncelerle eve varmışız. Direk kafayı vurdum yastığa ama uyumaktanda korkuyordum. Bi ara gözümü açtım. Annanem başımda Kuran okuyordu. Gözümü açtığımı görünce bana sarılıp ağlamaya başladı. Bende ona sarıldım ve ağladım. Sonrada geri yattım zaten. O gün başka birşey olmadı.