Babam geldi. Bayağı bi panik olmuş. Müdür yardımcımız olacak adi herif intihar edicekti felan deyip telaşlandırmış adamı. Yol boyu benle konuştu babam. Banada söz hakkı verdi ve konuştuk:
+... yani kısaca hiçbişey canına kıyamaya değmez oğlum.
- Biliyorum baba.
+ O zaman neden intihar etmeye çalışıyosun?
- istemli olmadı.
+ Lan ne demek istemli olmadı!
- Sonra konuşsak başım ağrıyo baba.
+ Uzun uzun konuşucaz ama...
- Tamam.
Annem annanem gile gitmişti. Ben ve babam tekiz evde. Babam ben yatacam biraz yoruldum sende gene salakça şeyler yapma dedi. Pencereyi felan kapattı. Sonra odama geçtim. Üstümü değiştim. Oturma odasına geldiğimde babam uykuya dalmıştı bile. "Baba" diye seslendim. Dışarı çıkmak istiyodum. Ben böyle yapınca babam birden sıçradı ve elini kahveye çarptı. O an durup babam kahveyi ne ara yapmış diye düşünüp düşmekte olan kahveye baktım. Kahve düşmeyi bırakıp havada durdu ve geri yerine geldi. Babama baktığımdaysa hala yatıyordu. Arkama döndüğümde Sude ordaydı. Sude bana "Eski arkadaşım, bana yardım etmen gerek." dedi. "Noluyo, neden ben?" dedim hafif ağlamaklı? Bana sarılıp ağlamaya başladı. "Göstericem" diyodu. Birden bizim ev sallandı ve bir kez daha sallandı. Gözlerimi açmıştım. Rüyaydı hepsi. Farkındaydım zaten. Biz eve giderken hafif ormanlık bi alandan geçeriz hep. Yola bakmamla Sude'nin ablasını gördüm. Yolun bi tarafından karşı tarafına doğru bişeylerden kaçıyordu. Hava kararmıştı ve farlar yanıyordu. Ama kız bizi buna rağmen görmüyordu. "Baba dur eziceksin!" diye bağırdım. Babam aniden fren yaptı ve araba yana doğru kaydı. Üstünden geçmiştik ama hala ayaktaydı birşeyi yoktu. Babam neyi ezdik lan diyordu. Küt diye bi ses gelmiştide. Ama kız hala ordaydı. Ben gözlerimi ayırmış kıza bakıyordum. Babamsa bi bana bi o tarafa bakıp neye bakıyon oğlum diyordu. Kızda beni görmüştü. "Yardım et, lütfen!" diyip ağlamaya başladı. Kapıyı açtım, babamın seslenmeleri eşliğinde yanına koşmaya başladım.