Belki küçük bir çocuk değilim artık, ama varım. nefes alıyor ve yaşıyorum.
Hala öğrenip şaşırdığım şeylerde var elbette ..
Sorunların üstüne gider hırsımla ilerlerdim eskiden.
Zamanla mücadele etmeyi de öğrendim.
Hep nefret ettim haksızlıklardan, haksızlık edenlerden.
Sonucunu, neye mal olacağını düşünmeden, ufak hesaplar yapmadan, söyledim fikirlerimi. Doğru olduğuna inandıklarımın daima arkasında durdum.. inanmayanları ikna etmeye çalışmadım umurumda değildi onlar... Her zaman dürüst olmadım. Yalan söylediğim, kandırdığım zamanlar da oldu. Hatalar da yaptı. Ama biliyorum ki, yüzlerce ,yalanımla da ,doğrumla da, yanlışımla da, ben ben oldum. Bu yüzdendir ki pişmanlık duygusunu en az yaşayanlardan biri de benim.. Büyümekten korkmadım, ama evet, çocukluğumu özledim, ilk dostumu özledim... Fakat döndüm ben yüzümü geleceğe pek hoş görünmese de geleceğe bakmam gerektiğini biliyorum ..
oti-