Günlerim sadece onu takip etmekle geçiyordu başka hiç bir şey yapamıyordum onu düşünmekten başka hiç bir şey,bir kaç kez onunla konuşmak için yeltendim ama hep geriye cekildim çünkü korkuyordum yanlış bir şey derim diye, sonra bir daha benimle konuşmaz diye,bu arda hafta sonu hiç evlerinden ayrılmadım o ise hiç dışarı cıkmadı biraz mutlu oldum tabi kıskanıyordum çünkü onu herkesten birazda üzüldüm hiç göremedğim için..

Diğer hafta okul başlamıştı yine ben her zaman ki yerimi almış onu bekliyordum... yine her zaman ki gibi konuşmaya kararlıyım ama konuşabilecek miydim bilmiyordum..Hee işte cıkmıştı evden yine yola doğru ilerliyordu, siyah giymişti, o an fark ettim siyah ona cok yakışıyordu..

Sonra biraz daha ilerledikten sonra aklıma bir fikir geldi daha hızlı yürüyerek onun önüne gececektim,oda beni farkedecekti,hem bu yolla o konuşmak istiyorsda konuşacaktım, hemen koşamaya başladım ona yakşalasın yavaşladım hızlı adımlarla ilerliyorum.. Beni farketmiş olacak kii heyyyyyy bu ne acele azizkc!

Aman Allahım! Adımı biliyordu, bana adımla seslendi..Ben hemen durarak yeine sesimi cıkaramadım, Onca şey var içimde söylemek istediğim ama konuşamıyordum... Bana doğru yaklaştı ve sen hep susar mısın okulda da konuşmuyorsun, hiç biriyle görmedim seni arkadaşın yok mu diye bir ton laf saydı ben tabi bunlara sadece kafamı sallayarak cevap verebiliyordum..!