O sırada kapının çaldığını duydum. Kapıyı çalan babamdı. Babamı size şöyle anlatayım;
Babanla ilk ne zaman tanıştınız diye sorsanız size cevabım:"bana ilk tokat attığında" olurdu.
Her zaman ki gibi evi orman sanıp krallığını ilan ederek eve girmişti.


Annemle çok tartışırlardı fakat bu tartışmaların boyutu kesilmiş bir ağacın kalıntılarını geçmiyordu.
Ama her geçen gün bu tartışmalarının yeni ekilmiş bir fidan gibi büyüdüğünün de farkındaydım. Abim başka şehirde yurtta kalıyordu üniversitesi için.
Bu yüzden de evde 3 kişiydik. Annem,ben, babam.Ben her zaman yaptığım gibi kulaklığımı takip odama geçtim.
Kulaklığımda çalan ise "bir pesimistin gözyaşları"'ydı