akşam yatağıma uzandım ve çok tuhaftır ki yastığın kokusu içimi buruklaştırmıştı gözlerim doluyordu ağlamamak için tutuyordum kendimi ama birden çığlık çığlığa ağlıyordum inletiyordum evi resmen içimin tüm küllerini dışarı atıyordum..
itiraf edeyim yastığın kokusunda değildi şuç tamamen yaşantıdaydı ...
ertesi gün iki arkadaşım kaçmak için konuşuyorlarken onları duyuyorum aynı odada 3 kişi kalıyoruz sonuçta kafa kafaya verip plan yapıyoruz aklıma yatıyor aslında kaçmak ama sonraki sabah aileler aranacak o konuşmayı yapmadan bu kararımı vermek istemiyordum..
sabah oluyor herkes tek tek çağırılıyor, sıra bana geldi gittim bir odaya elime telefonu tutuşturdular hatta babaannem vardı pişkin pişkin bana nasılsın dedi . bastım isyanı tabi ardından gelin bana sigara getirin dedim gudubet abime verdi abime gel beni al diye ağladım bana sigara getir diyordum gelemem işlerim var dedi, abim o sözü kullandı ama benim için bitti işte artık bir abimde yoktu .
senelerce aynı yaşantıyı paylaştığım oyunlar oynadığım, evde yanlız büyüdüğüm, henüz altı yaşlarındayken uyanınca bana kahvaltı hazırlayan abim bitti çünkü bu biten abi o değildi biliyordum, o olsaydı böyle yapmazdı koşa koşa gelirdi o altı yaşlarında çocuk,
biliyordum ben gelirdi o çocuk beni seviyordu ..
kapattım telefonu bir daha beni görüşmeye çağırmayın diye orayada isyanı bastım.