ilker abi bana dönüyor sen bişeyler söyle bari senin hayatını konuşuyoruz burada diyor ..
ben o anki pgibolojimle hafif sırıtıp hadi gidelim istenmediğim yerde ne işim var diyorum.
murat abinin yüzü düşüyor hep bana kızan murat abiyi ilk defa öyle görüyorum .
birden yerimden kalkıp elime geçen ilk şeye seçmeden eşyalarımın bir kısmını dolduruyorum..
bir yandan tüm ailemi eleştirip küfür ediyorum bir yandan içime içime ağlıyorum ama sırıtıyorum ...
murat abi babaanneme dönüyor bir daha düşün teyze diyor,
hemen lafa atlıyorum;
ben hazırım..
vedalaşmamak için kapıya gidip yeni ayakkabılarımı giyiyorum .
kapının önünde beni önce karakola sonra yetiştirme yurduna zütürecek abilerimi bekliyorum .
babaanneme sitemli allaha emanet teyze inşallah pşman olmazsınız diyor ilker abi .
biz arabaya biniyoruz ilker abi bu nasıl aile diyor .
murat abi hepsi birbirinden beter diyor
ilker abi bana ilk defa sanada hak veriyoruz diye ilk itirafını yapıyor ,
o an kendimi tutamayıp ağlamaya başlasamda ağlamamam gerktiğini düşünüyorken karakola geliyoruz .
işlemler prosedürler kıl tüy halledilsin diye bekliyorum 3 tane yakışıklı imza çakacağım bitecek .
bir kağıda değil kaderime imza mı atıyorum yola koyuluyoruz ..