Başlıkta da anlaşılacağı üzere zeki insan zenginliğe , aptal insan ise fakirliğe mahkumdur.

Bundan tam 15 yıl önce soframizda yiyecek olarak sadece un çorbası vardı.

Un çorbası: un ve suyu karıştırıp kaynatın ve için yüzümüz varsa tuzda atabilirsiniz.

Babam lise mezunu muhasebeci diplomasi yok ama şu anda turkiyenin en büyük şirketlerinden birinin Türkiye muhasebe muduru. Yıllık gelirimiz 2-3 milyon arası. Yanlış okumadınız 2-3 milyon.

18 yıl önce babam 22 annem 18 yaşında iç Anadoluda yaşayan yeni evlenmiş bi aile ailenin hiç bir maddi sıkıntısı yok hatta öyle ki düğünden kalan parayla 2 ev 1 araba alacak ve kendi işini kuracak parası varmış. Ama taa ki ben doğana kadar. Astım hastası olarak dünyaya gelmişim 2 yaşına gelene kadar 32 kriz atlatmış ve ailemin tüm servetini yemisim. Dedelerim akrabalarım tüm tanıdıklarimiz bu çocuk ölür dediysede babam beni yaşatmak için elinden geleni yapmis. Yaradanim babamın emeklerini boşa çıkarmamış bana can kuvvet ve akıl vermiş. Şu anki durumumu merak ediyorsanız turp gibiyim astımı yendim. 18 yaşında üniversiteye hazırlanan biriyim YGS de Türkiye 2500 içine girerek babamı birazda olsa gururlandirdim. Özel okulda felan okumuyorum fen lisesinde okuyorum.

Ben 3 yaşına geldiğim zaman elinizde hiçbir şeyimiz olmadan yaşamaya çalışıyormuşuz. Babam özel bi şirkete muhasebeci olarak girmiş aylık elimize 30 lira maaş veriyorlarmis ama benim tek 1 ilacım 45 lira olduğunu dusunursek yine yokluk çekiyormusuz. Taa ki babamın patronu babamı taniyana kadar. Allah için babamın patronu kalender adamdir benim hasta olduğumu duyunca babama kasanın anahtarını vermiş ve " çocuğunun hastalığı için ne harcaman gerekiyorsa çekinmeden kasadan al" demis. Turkiyede bu hareketi yapacak çok az insan vardır ama heleki o zaman ki kriz dönemlerinde. Babam hiç bir zaman keyfi için o kasadan para almamış benim ilacımin faturasını karşılayacak kadar parayı almış geri kalan paranın 1 kuruşuna dokunmamış.

Devamı gelecek