Lise 1 e daha yeni başlamıştım ortaokulda olduğum gibi sakin öğretmenlerini dinleyen okuldan eve evden okula bir çocuk olmayacaktım. Yediğim dayaklardan bıkmış usanmış bir şekilde okulu bitirdim. Yazı ise kaportacıda dayak yiyerek geçirdim. Okulun ilk günü geldi çattı iyi bir lise kazanmıştım; oturduğumuz evden 30 dakika uzaklıkta bir okuldu. Okulun kapısının önüne geldim durdum ve okula bir baktım ; Çok eski bir okuldu, bahçede bir kantini vardı, bir de futbol sahası haline getirilmiş topraktan bir tarla. Düşüncelere dalmış okulu seyrederken insanların bağırışlarıyla bir anda irkildim sağ tarafıma baktım ve sonrası yok. Bir odada uyandım içeride 2 sandalye dışında hiçbir şey yoktu sandalyelerden birine oturdum beklemeye başladım. Hastanede olduğumu düşünüyordum. içeri bir adam girdi:

-Seni beklemiyorduk
+Anlamadım?
-Hayatını değiştireceksin, eskisi gibi yaşamayacaksın, bundan sonra ezme sırası sende.

Beni göğsümden ittirdi, sandalyeyle beraber geriye doğru düştüm, acı içinde gözlerim kapandı.

Gözlerimi tekrar açtığımda okul bahçesinin önündeydim. önce doğruldum sonra etrafıma bakındım: Herkes etrafımda toplanmış, yaşayıp yaşamadığımı kontrol ediyordu.

Amcanın biri yaklaştı (Bana çarpan arabanın sahibiydi herhalde):

+Evladım iyi misin ?
-Yok amca nefes alamıyorum, sanırım akciğerime kemiklerim batıyor. (Bunları söylerken nefes alamıyormuşum gibi konuşuyordum)
+Eyvah eyvah ben ne yapacağım sigortam bile yok.
-Eşhedüenne ilahe illallah...

Amca hızlı hızlı nefes almaya başladı bunun üzerine sonra yere düştü sanırım kalp krizi geçiriyordu. Hiç istifimi bozmadan kalktım ayağa, okula girdim ve bahçede bir banka oturdum.
Hayatımın ilk binliğini işte böyle yapmıştım.