Bu durumu beni çok üzüyordu ya..
“Ne oldu lan yine!” diye bağırdım dış kapıdan çıkarken;

“Burdalardı, yanlız kaldığımda buluyorlar, yine geldiler.. Seslerini duydum, yine burdaydılar..” titreyen korkmuş sesiyle.

Ebubekir’in ensesinden tuttum, “bak bana, baak !” diye sakinleştirmeye çalışıyorum. “Oğlum biz bir bütünüz lan. Çözücez oğlum bu sorunu. Çözücez. Bana güven oğlum lan. Güven. Gel şimdi gidiyoruz” dedim. Attım elimi omzuna, yine sakinleştirmek için güldürme çabalarındayım;

“Kanka bak nooldu biliyonmu, geçen bi otobüsün önüne geldim durdum öyle adamda bişey yapmadı bakıştık sevgili olcaz galiba” diyerek eğlendirmeye çalışıyordum. Eğleniyorduda, gülümsemesinden belli oluyordu.

En fazla bunu yapabilir zaten, çocuğun yerine kendimi koyayım diyorumda, deliririm lan. Her neyse, saat 5 e yaklaşıyordu, Ebubekir’in evine gelmiştik, yavaşça kapıyı açıp içeriye girdik.

Ev gayet sıcaktı. “Oğlum beni sakın yalnız bırakma bak” dedi sakince. Annesi üst katta uyuyormuş. Rahatsız etmek istemedik.

-“Sende bu in cin kitapları falan varmılan ?”
+”Var, zaten bunlar yüzünden geliyor bu olaylar başıma”
-“Ver o kitabı” dedim, kafa salladı.

Gittik odasına. Odada eşyalar yerle bir olmuştu.
“Bunu onlar yaptı” dedi. Sesi yine titremeye başladı. “Sakın ağlama lan, çözücez bu sorunu.” dedim.

“Tamam” diyerek kitabı elime verdi, ismi ” Gizli ilimler ” idi.

Açtım, inceledim biraz. Cin çağırma bölümünü buldum. Hiç gecikmedik. Hemen yeterli ortamı oluşturmak istedim. Bir kaç mum bulduk, yaktık, ayin olayı doğruymuş..
Bu kitapta detaylı bilgiler yazıyordu. Odanın 4 yanına mumları koyduk, kitaptaki kelimeler arapçaydı.
Ebubekir eskiden kuran kursuna gitmiş, okumasını öğretti bana ezberledim kelimeyi.

-“Bunu yapmak istediğine eminmisin ?” dedi bana Ebubekir.

+”Senin için.”

Gülümsedi. Işığı kapatıp mumları yaktık, çiçek saksısından temin ettiğimiz toprakla ortaya bir şekil yaptık, başladık kelimeleri söylemeye.
Her kelimeyi söylediğimizde mum ışıkları dengesizleşiyordu, yükselip alçalıyordu.
Her kelimeyi söylediğimizde daha fazla yükseliyordu.
En son ateş söndü. Işığı yakarsak çok kötü sonuçlar olacağı yazıyordu.
Karanlıkta kalmıştık. Ebubekirin ağlamasını duyabiliyordum.
“Şşşt” dedim; “Kitapta kelime harici ses olmaması gerektiği yazıyordu.”

Bazı sesler duymaya başladık.