Kendimle yaptığım iç muhakeme sonrasında mesaj atmaya karar verdim. Biraz manzaranın gücü, birazda içkinin tesiriyle yazdım. Çok güzeldi, belki de bunca ay yaşadığım en mutlu saatlerimdi. Pelin'e yaşadığım tüm şeyleri açıklamaya çalıştım ancak benim kendime her gün sorduğum soruyu sordu.

Neden, sebebi neydi?

Neden Pelin bilmiyorum, ama ancak kanıma giren bu iğrenç karamsarlık beni gücümden düşürdü. Sana sahip çıkabilmekten bile korkuyorum, bazı geceler titriyorum soğuk soğuk, düşünüyorum.

O kadar berbat oldum ki, iyi hissetmeyi unuttum.

Ve artık anlamıştım kötü bile diyemiyordum kendime.

Çünkü kötü olmak için önce iyi olmak gerekti.