/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 801.
    +11
    Uçurum kenarında öylece oturuyordum. Sevgilim olmasını teklif ettiğim zaman geldi aklıma. Elleri Ellerime'yi söylemiştim. Duygularım karma karışıktı. Bi yanım uyandığına inanıp mutluyken, diğer yanım hala inanmayıp korkuyordu. Bu kadar çabuk ümidi kesmem belkide aptallıktı biliyordum. Ama ameliyat 10-12 saat sürmesi tahmin edilirken. Dahada uzaması aksilik olduğunu düşünmemi sağlamış ve beni bu fikre yöneltmişti. Abim daha dikkatli davrandıkları için uzadığını söylemişti ama bu düşünceden uzaklaşamıyordum. Aklıma gelen anıyla, o gün söylediğim şarkıyı mırıldanmaya başlamıştım. Şarkıyı bitirip, anıları mızı düşünmeye devam ederken kaç saat geçti bilmiyordum. Telefonumun tanıdık melodisi kulağıma dolarken, hemen telefonu açtım. Karşıma koysanız ve 7 gün 24 saat konuştursanız sıkılmadan dinleyeceğim ses tonunu duyduğumda, mutlulukla gözümden yaş düşmesine engel olamadım. Ağlıyordu.
    Yağmur:(ağlayarak) Nerdesin sen, neden burda değilsin
    Ben:(sesini duyduğum için geçirdiğim şok eşliğinde inanamayarak) A-alo Yağmur'um
    Yağmur:Benim işte gerizekalı, nerdeysen gel hadi bekliyorum bekletme beni ben seni fazla beklettim biliyorum ama sen beni bekletme nolur hadi gel bekliyorum seni
    Ben:Ta-tamam hemen geliyorum
    dedim ve mal mal sırıtarak arabaya bindim.
    Ne yavaş, ne hızlı bi şekilde sürmeye başladım. içimdeki heyecan geçmiyordu. Önüm boş olduğunda gaza asılıyordum fakat temkinliydim. Zaten gelirken bir kaza atlatmıştım, bir tanesine daha gerek yoktu, derken hastaneye varmıştım. Hızlıca arabadan inip koşarak hastaneye girdim. Girişteki kızdan, ameliyattan çıktıktan sonra hangi odaya alındığını öğrendikten sonra asansörü beklemeden merdivenlerden 4 er 5 er cıkmaya başladım. Çıkarken çarptığım insanlar umrumda değildi. yüzümdeki gülümsemeyle odaya çıkmaya devam ettim. Herkes koridordaydı. Koridora girdiğimde gözler bana döndü fakat umrumda değildi. içeride beni bekleyen bir afet-ül devran vardı. Hemen kapıyı açtım ve gördüğüm manzarayla gülümsememe engel olamadım. Yastığı dikleştirip, sırtını yaslamış eliyle oynuyordu ve ben odaya girdiğimde bütün dikkatini bana çevirip, gülümsemişti. Hemen beklemeden koştum ve sarıldım. Kokusunu uzun uzun içime çektim, O kadar süre ameliyatta kalıp, hastanede durmuştu ama hala kokusu başımı döndürürcesine burnuma hücum edebiliyordu. Mutlulukla gözümden düşen yaşa engel olamadım. Ve geri çekilip, yüzünü gözünü dudağını, minicik burnunu her yerini öptüm ve kokusunu uzun uzun içime çekip alnını alnıma yasladım. Özür diledim ve tekrar sarıldım. Ayrılıp yanına oturdum ve elini tuttum.
    Kızgın olmaya çalışarak ama olamayarak
    Yağmur:Neredeydin gerizekalı neden uyandığımda yoktun neden beklettin beni
    Ben:Hava almaya çıkmıştım güzelim geldim işte burdayım
    deyip ellerini öptüm.
    Tümünü Göster
    ···
    1. 1.
      +3
      birebir yaşamış gibi hissettim, gözlerim doldu. insan olduğumu duygularımın olduğunu hatırladım, eyvallah kardeşim
      ···
   tümünü göster