O gece de dubleler, cilalar havada uçuşmuştu. Artık içmek istemesem de elimden bir şey gelmiyordu, canımın sıkıntısını ancak böyle geçici olarak uzaklaştırabiliyordum. Her zaman oturduğum masanın solunda, balkonun yanında düşüncelere dalmıştık yine. Sessizlik sarmıştı hepimizi ve kimse o an konuşmak istemiyordu. Sanki kararlaştırılmış gibi de kimse sesini çıkarmıyordu. Bir ara Aslan bozuk bir konuşma haliyle cila isteyip istemediğimi sorduğumda yok kardeşim ben rakıya devam edeceğim dedim ve Aslan bir kaç dakika sonra bana dönüp ;

"Pelin'e dön kardeşim, o kız seni sevdi. Elindeki fırsatlara rağmen bir an olsun yanından ayrılmadı. Biliyorum ona yaptığın bu hareket için kendine kızgınsın ancak anlatmayı denesen, özel bir durumum var desen olmaz mı? Böyle kendini paralıyorsun, her gece aynı acıları çekmek yerine dene işte."

Bir an düşündüm, sigaramı tablaya koyup belki de ilk kez bu durumum konusunda çok açık oldum ;

"Ya çözümü Pelin değilse Aslan, onu seviyorum evet ama onu tekrar üzersem ne olacak. Ben bu halde kendime bakamazken onu sahiplenmeyi göze almak korkutucu geliyor."

Bilmiyorum.

Gerçekten bir gibim bildiğim yoktu, neden yaşıyorum ben bu sıkıntıları anlayamıyordum ancak tamamen karamsarlığa bağlamıştım. Artık sorgu hesap yapmaktan kafam patlayacaktı.

Her şeyi sorgulamak dünyanın yapılabilecek en büyük hatasıdır beyler, çünkü bir süre sonra yolunda gitmeyen şeylerin nedenini sorgulamak sizi tamamen ruh hastasına çeviriyor. Çok düşünme derler ya, ama ben ve sizler gibi insanlar için bu iki kelimeden başka bir şey değil, bizim için bir anlamı yok.

Aslan'ın canına tak ettiğindendir belki de Pelin'e yazdı ve benim konuşmak istediğimi söyledi, bir anda kulağıma dayadı telefonu ve içkinin tesiriyle boyuna saçlamadım. Mesaj atmak istedim, aramamak için numarasını silmiştim. Aslan numarasını verdi, ama kararsızdım.