Sabah annem beni erkenden kaldırdı, babam hasteneye bıraktı bizi. Kordiyolog'dan randevu aldık. Randevu aldıktan sonra doktorun yanına girmeden önce bir daha EKG çekileceğimi söylediler, girdim orada stajyer bir kız EKG'mi çekti. Grafiği alıp sırayı bekledik, hastane yine kalabalıktı. Sıra geldiğin de girdik içeriye, doktora kalp grafiklerini verdim. Bir bugün ki birde dün ki acil de çektirlen grafiği ikisine de baktı.

Dün olanları sordu, acilde ki doktorla aynı şeyi. Heyecanlanmışsın, bir sorunun yok sadece çarpıntı dedi. Hocam nefes dahi alamadım, bayılacaktım dedim. Oda çarpıntı bunları yapar, kafeinli şeyler tüketme. Birşeyin yok sağlıklısın, ama yine de beni kalbime bir cihazdan baktı. Ekrandan kalbimi gördüm, çok şaşırdım amk. Doktor dedi yine birşey yok, dediklerimi yap dedi. Ulan halbu ki kalbim çarpmadan önce ne bir ağır iş yaptım, ne de korkmuştum.

Ben: Hocam ilaç falan yazmıyacak mısınız?
-
Doktor: Hayır gerek yok diyip beni gönderdi.

Çok şakındım, dün sanki kalp krizi geçiriyordum. Ama hiç birşeyim yoktu. Gün boyunca evde yattım dinledim. Ertesi gün annem okula göndermek istemse de ben gitmek istedim. Çünkü evde sıkılıyordum, kendimdeydim de. Babam akşama doğru doktorun ne dediğini sordum ona anlattım. Çok korkuttun bizi oğlum, dikkat et kendine diyip öptü beni. Babamın şevkatli ender durumlarından biriydi. Neyse sabaha biraz geç uynadım, annem beni uyandırmamıştı. Okula gitme diye, bir gün daha dinlen diyordu. O gün de okula gitmedim, yine evde geçtim yattım. Anne bir takum yok sağlamım diyorum, yine de endişe ediyordu. evhamlı kadındı.