Öyle ya da böyle lise üç olmuştum ve eskisinden daha iyiydim, orada burada yatıp kalkıyordum, her gün içiyordum param da yetiyordu. Çıkıyordum sabaha karşı dolaşıyordum sokaklarda, bana eşlik eden şu hayatta değer verdiğim üç kişiden bir dostum da yanımdaydı. Zaman böyle geçiyordu hiç bir şey umrumda değildi, kendime çok güzel olmasa da bir sevgili yapmıştım rahat takılıyordum. Ama sahiplenmiştim beyler, kendime bir daha sevmeyeceğime söz verdiğim için sadece sahipleniyordum. Kafa dengi biriydi ve temiz bir kızdı, okulda beraber olurduk hep. Her şey tıkırında ilerlerken önce ortamımızda ayrışmalar başlamıştı, çok garip olaylar oldu ve hepimiz dağıldık. Grupta üç beş kişi kaldık erkek grubu olarak ve ben sebebini bilmezken herkes dost düşmanı bellemişti, benim gibimde değildi ama rahatım bozulmuştu. Daha sonra sevgilimden ayrıldım, kendimden hiç beklemediğim şekilde kahroldum, o zaman samimi olduğum bir arkadaşımın omzunda ağladım o kız için(daha sonra bu adam hikayemde geçecek fatih olsun ismi). Ama artık duygusuz olmaya alıştığımdan ötürü kolayca kabullenmiştim her şeyi, şimdi hatırlamıyorum ama ayrılmalar barışmalar olmuştu o zamanlar.