Bir çığlık ile irkindim, etrafıma baktım kimsecikler yoktu bizden başka, arkadaşlar burdan çıkalım desede onlarda açlığın başına vurduğu imtihanla benimle gelmeye karar verdiler açlıktan başımız döndü her halde hayal görüyoruz sandım. neyse devam ettik hastanenin içinde bir şeyler arıyoruz ve bronkodilatatör aramaktayız sonunda bir tane ecza dolabı buldum.
içini açtım içine bez alet edabat vardı vs sonunda 1 adet bronkodilatatör bulmuştum, yanımıza alıp yola devam ettik, zemin katı gezmiştik şimdi ise sıra 1. kata çıkmaktı. merdivenlerden çıkmaya başladık. hafif bir kan kokusu vardı. böyle insanın beyni mayoş olucak gibi. 1. kata ulaştık. ardından bir tane çığlık ve cam kırılma sesi gelmezmi amk altımıza sıçmıştık resmen. bu sefer binadan çıkmaya karar verdiler bizimkiler. zor ikna ettim açlık felan başa vurmuş olamaz, bu ses gerçekten de 4'ümüzün duyduğu bir sesti ses yankılanıyor ve galiba en son kattan gelıyordu. sese doğru gidiyoruz merdivenleri usulca cıkıyoruz, terkedilmiş bir hasten olabilir ama bizi neler bekliyor bilemeyiz. adımları atıyor kan kokusu artıyor. anlamadım ama bir cama vurma sesi patladı birden içim karıncalandı kalbim nasıl atıyor ama çalar saat gibi korku var ve merak duygusu az sonra merdivenleri çıkmayı başardık. bizim arkadaşı nefes darlığı tuttu böyle şeyler bir ınsanın başına gelse kalp krizinden çoktan gitmişti ama aşağıda sakinleştirici hap vardı hapın uzerinde daha zamanı olduğu ve, tarihinin geçmediğini anladıgım ıcın içmiştik. az sonra bir gürültü daha ama ne gürültü, bir cam kırılıp parçacıkları önümüze döküldü.