Geçen sene okulun bahar şenliğinde herkes yanına almış manitasını kuytu yerlerde yiyişiyor. Bizde benim hatunla bi yer arıyoruz ama okulun her yerini işgal etmiş muallakler. Bir türlü tenha bir yer bulamadık. Baya sinirlendim tabi ben. Haliyle hatun da delirdi. O kadar millet yiyişirken mal gibi ortada kalmak hoş bişey değil yani beyler elde değil çıldırmamak. Neyse biz biyer bulamadık en son hatun dedi ki ben sınıfa gidiyorum tamam dedim ben de lavaboya geçeyim, beraber yukarı çıktık. Bunların sınıfın olduğu kata geldik. Geldik de bizimki sınıfa girmedi koridoru bi kolaçan etti. Sonra tuvaletlerin olduğu tarafa doğru ilerlemeye başladı. Ben de arkasından yürüyorum ne yapacak diye düşünüyorum bu arada. Neyse ilerledik bizimki laboratuvarın yanından geçerken beni kolumdan tuttuğu gibi içeri çekti. Neye uğradığımı şaşırdım tabi. Kendimi helaya giderken laboratuvarda buldum. Ne oluyor dıbına koyim demeye kalmadan kendimi kızın dudağında buldum. Laboratuvarda ceşme ve malzemelerin olduğu bir küçük bir oda daha vardı oraya geçtik. Etrafta sinek bile uçmuyor. Tabi ben de bu fırsatı kaçırır mıyım. Hatunun elini tuttuğum gibi pantolonun içine attım. Biz havamızı bulduk tabi memnunuz halimizden. Aşşada köşe bucak kaçarak yiyişmeye çalışan muallakler arasına girmeye çalışırken okulu ferre stüdyosuna çevirmiştik adeta. Kapıdan biri girse gibi tutacaktık ama umrumuzda değildi biz anı yaşamaya devam ettik. Ki zaten bi gibimde olmadı. Yani diyeceğim o ki anı yaşayın beyler korkmayın ne olacak diye düşünmeyin içinizde kalmasın dıbına koyim. Her fırsatı değerlendirin. Neyse beyler benden bu kadar hadi allaha emanet.