sabahın ışıkları üstüme vuruyordu günaydın mesajını atıp evden alıcam bekle demiştim bir pastaneye oturup kahvaltımızı yapıyorduk kendi elleri ile simit yidiriyordu o minik minik elleri ile aşkım benim okula bırakıp doğru fatihgilin okula gittim fatihi beklemeye başladım bizim samet abiyi (gazino müdürü ) arama durumuna karşı onuda bilgilendirdim tamam aslanım diyip oda tetikteydi okulda 3 5 tanıdık vardı fatih 2 senedir okuyordu ama o çocuklar bulundugumuz çevrenin en sağlamlarındandı ölümüz çıkabilirdi en iyisi sakat kalırdık öyle düşünüyordum öğleye kadar beklemiştim yemek bahanesi ile herkes dışarı çıkıyordu fatih elemanı köşeye çekip bir söylemeden 2 tane vurmuştu bile çocuk yerde kıvranırken bende yanındakilere dalmaya başladım ani olmuştu böyle planlamamıştım heran dayak yiyebilirdik kimsede ayırmıyordu huur cocukları bi dövdüler beyler şiir gibi en son polis falan olaya girmişti doğru ekip arabasına ordan karakola yaş 18 den küçük liseliyiz oglum basit bir kavga değildi ağız yüz gidik peder geldi karşı tarafın velileri fatihin babası ortalık panayır alanına döndü babam sakin gözukuyordu herzaman yanımda olurdu ama bu sefer evde gibicem havası vardı şikayette bulunmadı kimse ama meselede kapanmadı kapatmadık o dayağın acısı çıkıcaktı bir şekilde haa bu arada evdede çok birşey olmadı dövmedi babam bugune kadar hiç ama ağır laflardı ben bu hengame arası iremi tekrardan unutmuştum aradım ağlamaklı seslerle aptal gerizakalı gibi küfürler sarfediyordu durumu anlattıkça göz yaşlarını tutamadığı belliydi sabah okulada gitmeyi düşünmüyorum dedim tamam dinlen dedi bunun hesabınıda sana sorucam demişti mutlu oldum beyler önemsendikçe insan mutlu olur vurdum kafayı yattım..