Mesaj yazacaktım yazmasına ama Begüm olayı tamamen öğrenecekti. Tabi Begüm lere gidip gidemeyeceğim de belli değildi. Teyzesini tanımıyordum hem niye alacaklardı ki beni evlerine?
Vazgeçtim mesaj atmaktan. Tek çarem begümdü sanırım ama saçma geldi düşününce.

Oturdum öyle salıncakta. Yanımdan geçen çocuklar gülüyordu ama benim kafamda neler vardı bir bilseler.
Düşündüm bayağı orada.
Başka birşey aklıma gelmemişti sanırım tek şansım olan şeyi deneyecektim.
Ve begüme mesaj attım.
"Müsaitsen bir 40 dakika sonra oradayım dışarıda buluşalım mı?"

---

"Geldim"
"Ojgeldin" dedi gülerek. "Ne oldu nereye gittiniz amcanla"
Aha zamanı gelmişti. Yalanım ortaya çıkacaktı. Hem de ben çıkaracaktım ne kadar komikti.

"Gitmedim ben aslında" dedim.
"Nasıl yani?" dedi.
"Hani geçen sen bu kızı bir güzel hallettin ya?"
"Ee"
"işte bu gitmiş herkese benim yaptığımı söylemiş" dedim
"Oha gerçekten mi?" dedi
"Evet" dedim "Bunun tanıdığı biri beni tehdit etti onunla uğraşıyordum sana söylemek istemedim.
"Ya nasıl söylemedin ? Niye söylemedin ya?" dedi.
"Halledip sana dönecektim ama olaylar karıştı" dedim.
"Karıştı mı?"
"Evet bunun yanındaki o şerefsizin arkası varmış. Ben de bizim orda durmayayım dedim. Başka biryerlerde takılmam lazım bu aralar."
"Oha. Nerede takılacaksin ki?"dedi.
"Bilmiyorum" dedim. Aslında söylemek istediğim şey bu değildi ama karşımda o olunca cidden söyleyemiyordum çekiniyordum.
"Gel bize?" diye sorarcasına dedi ve benim içime bir rahatlık çöktü. işte benim kızım ya.
"Nasıl gelicem?" dedim.
"Dur bekle ben çağırıcam seni" dedi.

Çok heyecanlıydım onun evinde onun odasında kalacaktım. Bundan daha iyi birşey olamazdı. Teyzesiyle de tanışmak zorundaydım bu arada. Neyse tanışırdım. Hem zütümü sağlama almış olacak hem de meleğimle baş başa kalacaktım. Muhteşemdi.

5-10 dakika sonra geri geldi.
"Teyzem uyuzluk çıkardı ya" dedi. Bunu demesiyle beraber tüm hayallerim suya düşmüştü. Başımı öne eğdim yere bakmaya başladım. Ne yapacağımı düşünüyordum ciddi ciddi. O da aynı pozisyona getirdi kendini. Başını öne eğdi.
"Kusura bakma" diye bir ses duydum hafiften. Hemen başımı kaldırdım ve;
"Ne kusuru ya saçmalama" dedim.
Gözlerime baktı başını tekrar aşağıya eğdi ve sustu.
Bu sefer ben ona ayak uydurdum ve başımı tekrardan aşağıya ben de indirdim. Tabi başım aşağıdaydı ama gözlerim yukarıya doğru kalkık ona bakıyordum. Onun yanımda olması ve ona bakabilmem en büyük nimetti benim için. Her saniye bir fırsattı. Kaçırır mıydım? Hayır.

Derken bir anda tek kaşını kaldırdı ve;
"Olur mu ki acaba ya?" dedi dudaklarını öper gibi büzüştürüp ve gözlerini bana doğru kaldırıp.
O nasıl bir söyleyişti allahım. Gözümün önünde şimşekler çaktı kısa süreliğine. Hemen kendime geldim saniyeler içinde ve sordum:
"Ne olur mu?"