beyler şimdi bunu yazarken biraz daha evin duvarları hasar görücek yumruk atmaktan ama yazıyorum. bir kaç sene önceydi işte bu yaşananlar. bir aile dostumuz var. erkek ve annemden 5 yaş küçük. Neyse işte bu bazen bize gelirdi iyi anlaşırdık çok severdi beni ama bazen annemle olan yakınlıkları beni rahatsız ederdi. annemden küçük olmasıyla kendimi avuturdum kendimi. bir gün dışardaydım işte annemi aradım açmadı merak ettim iyice dedim bir eve uğriyim. gittim bir baktım bu yine bizim evde. dedim anne niye açmadın muhabbete dalmışız duymadım falan dedi neyse işte 1 hafta sonra ben arkadaşlarla şehir dışına çıktım bir gece gelmicem dedim. babam da zaten gece geç gelir hep. ama sonra iptal oldu. ben de sürpriz yapiyim bari söylemiyim dedim. eve gittim kapıyı açtım usulca bu pekekentin ayakkabıları içerde. hiç ses çıkarmadan yatak odasına doğru gittim içerden inleme sesleri geliyo. o sinirle içeri girmeye korktum amk kesin katil olurdum neyse attım kendimi dışarı gece dışarda yattım. sabah geldim eve annem kahvaltı falan hazırladı ama iştah kalmadı ki o geceden sonra. Neyse işte bir kaç gün geçti. baktım bu bin yine bizde. bu sefer ortaya çıkarıcam dedim her şeyi. tuvalete gittim bir. dönerken ses çıkarmadım bir baktım öpüşüyo amk bunlar. daldım içeriye adamın ağzını burnunu kırdım geçen gece eve geldiğimi de söyledim. annem baya ağladı babana söyleme diye. söylemeyi çok istedim ama söyleyemedim amk babamın hapse girmesini istemiyorum. ama annemden nefret ediyorum beyler o da biliyo bunu. bu da böyle iğrenç bir anımdır.

Edit:Beyler hepinizden Allah razı olsun. Her ne kadar bazı arkadaşlar taşak geçse de sıkıntı yok. En azından derdimi paylaştınız. Bu bile benim için çok güzel. O adamı da annemi de öldürmüyosam tek sebebi babamdır. Adam ya katil olur ya da kalpten gider. Tek varlığım o. Onu da kaybedemem o namussuzlar yüzünden. Yoksa ben de biliyorum adamın gibini eline vermeyi. Zamanı gelsin tüm intikamımı alıcam.