Hatırlıyorum bundan 3-4 yıl önce lise yıllarımda nasıl atom bombası yediğimi. Yolda arkadaşlarla yürüyoduk japon sansürü muhabbeti falan. Mutluyduk lan günümüz hep sansür engellemekle geçiyodu.Şuan hiçbiriyle görüşmem çünkü öldüler. Birbirimize çok güvenir, her japon ferresinda sansürü birlikte kaldırırdık. Herkes birbirinin ferrecisunu bilir sansür kaldırma programı yapardı. Çapraz yürüyoduk herkes hongkonga gidicem diye beni kandırıp ferre almaya gitmiş sansür çocukları. Aslında çok tenha bi cadde değildi.2-3 serseri sırtlarındaki atom bombalarına güvenip para istedi benden. Verirmiyim ulan ben babamın jigololuk yaparak kazandığı parayı. Vermem tabi dıbına koyim canımdan kıymetlimi, evet kıymetli. Çıkardım verdim bi ferre vip üyeliği . Tabi tek derdi ferreyu izleyip atom bombası yapmak . Bunlar paranın kokusunu aldı daha çok istedi. Karnım aç olduğundan eve giderken bişeyler alıcaktım ve tok karna osbirimi çekicektim. Yapıştım bunun dudaklarına sonra ben niye böyle bişey yaptım diye düşünüp direk domaldım. Arkamdan garip bi toz bulutu geldi ve pat. atom bombası kıçımda patlamış suratım salça gibi olmuştu. Vücudumun tamdıbını kaybettim ama sıcağı sıcağına çok bişey hissetmedim. inanmassınız o kadar kişi bana bakıp geçiyodu. Çok garip bişey lan atom bombalanması ister istemez korkarsın istesen zaten korkarsın.Hem sıcaklarsın hem üşürsün.En son hatırladım elektrik direkleri birbirine çarparak ambulansı arattırmıştı. Uyandıgımda çoktan ameliyat olmuştum, annem başımda ağlamamıştı çünkü yok olmuş amk. babamın işi varmış gelmemiş, dıbınakodumun jigolosu.O gün çok şey öğrendim. Sansürsüz ferre da izleyebilirsin.

edit: orjinal hikayeden düzenlenmiştir (bkz: bıçaklanmak nasıl bi his)