ertesi gün semih ve cavit şehre inecekti. gökhanla hocaya yalvara yalvara öldük, hayatımda en çok yalvardığım anlardan biridir hatta. hocam diyoruz nolur bizde gidelim, bi kaç gün ailemizi arkadaşlarımızı görelim nolur. en sonunda hoca ikna oldu beyler görseniz bi sevindik bi sevindik. vardık şehre beyler, semih ve caviti de davet ettim bize, sizde kalın hep beraber döneriz falan.

dönünce olayları sinan hakan ve ahmete de anlatmıştık aq. neyse döndüğümüz süre zarfında bir şey olmadı oraları geçiyorum, tam dönücez yola çıkmaya hazırlanıyoruz ahmetle sinan geldi. meğer onlar da tuhaf şeyler yaşamaya başlamışlar. baya baya tırsmaya başlamış onlarda. sinan ve ahmet korkudan birbirinden ayrılmamaya başlamışlar biz yokken, hakan olanları hiç sallamıyormuş normal karşılıyormuş falan. hakana anlam veremedik, neyse. dedik beyler sizde gelin bizle, şakası yol valla yamulursunuz. onlarda tamam lan dedi koşa koşa evlerine çanta hazırlamaya gitti.

o gün döndük işte akşam ezanından önce köye varmıştık hep birlikte.