Yol boyunca, yakıt göstergesine hiç bakmamıştık, bakınca da şoka girdik. Heyecandan, çevirme korkusundan yakıt almayı unutmuştuk. Ömer abiyle kısa süreli bir panik yaşadık. Barut yüklü arabayla yolda kalmak tam bir ahmaklık olacaktı. Çok sinirlendim başladım Ömer abiye küfretmeye senin yaptığın şoförlüğü gibiyim dedim. O da bana sövüyordu. Amk Funda'sı da aramamıştı yarım saattir. Sonra ikimizde ona sövmeye başladık.

Biraz daha yavaşladık mesafe azalmasın diye. Funda'yı aradık bizim yakıtımız bitebilir sen bize yakıt al geri dön dedik. Ona da petrolden yakıtı vermemişler. Depo hariç bir kaba bidona yakıt vermiyorlarmış panpalarım. Biz köyde alıyorduk ama dışarı da güvenip vermiyorlardı demek ki. Funda'ya o petrolde bizi beklemesini söyledik. Petrole girdiğimizde araba tekliyordu. Okyanusu geçip derede boğulmak diye buna diyorlar işte.