Ağır adımlarla okula vardıkdan sonra, okul bahçesin de bankın birin de oturan Leyla'yı gördüm. Biraz ona doğru baktım uzaktan, bacaklarını titretiyor. Okul da fazla kalabalık değil.

Ona hiç görünmemeyi düşündüm ama o beni görmüştü. O bana bakınca hızlı adımlarla tuvalete doğru gitmeye başladım. Oda hemen ayağa kalkıp önümü kesti.

Leyla: Allah senin belanı versin, inşallah verir inşallah.
-
Ben: iyi varsa verir. gibtir git lan.
-
Koluma bir tane vurdu, Leyla;
Senden bıktım, yemin ederim ki bıktım. Artık seni savcılığa şikayet edecem.
-
Ben: Git et dıbına koyim, beni rahat bırak.
-
Leyla: asıl sen beni rahat bırak! Sen kimsin de bana küfür ediyorsun.
-
Ben: Git gibiştiğin çocuğa anlat derdini diyip hafifce itirdim, Leyla'yı.

Bunu demem onun çok ama çok zoruna gitti. Arkamdan küfür etip, Allah belanı versin. Şerefsiz oruspu çocuğu, senin gibi insanın Allah kahretsin. Diyip boğazını yırtıyordu. Ama öyle bir bağırıyordu ki kulaklarımı cınlatmıştı. Leyla'nın bağırmasına küfürlerine ve beddualarına aldırış etmeden, geçtim tuvalete sigaramı yaktım. Tuvalette 2-3 kişi hariç kimse yok, daha ilk derse yarım saatden fazla var. Zaten okul bomboş o saatlerde, Leyla, hala bağırıp ağlıyordu. O'an okulda ki kızlar gelip, Leyla'yı sakinleştirmeye çalıştılar. Tuvalatte hala sesini duyabiliyordum. inşalllaaah ölür gidersin, mezarın bile olmaz inşallaaahh diyip duruyordu. Söylediklerine aldırış etmemeye çalışsam da onu o pgiboloji de görmek. Ve ağlayıp, boğazı yırtılırcasına bağırması kalbime ok gibi saplanmıştı. Ben hala tuvalette sigara içmeye devam ediyorum. Tuvalletdekiler de soruyor ne oldu diye, bende sizene lan işinize bakın dedim.